Terapia Integracja Sensoryczna

Co to jest integracja sensoryczna?

Integracja sensoryczna: 

• to podświadomy proces zachodzący w mózgu bez udziału naszej świadomości,
• porządkuje informacje przetwarzane przez zmysły,·        
• pozwala prawidłowo reagować na sytuacje, których doświadczamy,·      
• tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych.

Nieprawidłowa integracja sensoryczna przejawia się tzw. dysfunkcjami, czyli zaburzeniami. Pojawiają się one, gdy układ nerwowy niewłaściwie

organizuje bodźce zmysłowe. Dysfunkcje nie są związane z uszkodzeniem narządów zmysłów, np. z niedosłuchem czy krótkowzrocznością. Oczywiście, jeśli istnieją obawy dotyczące sprawności poszczególnych analizatorów, niezbędna jest konsultacja lekarska. Dysfunkcje integracji sensorycznej dotyczą nieprawidłowości w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych w obrębie następujących systemów: czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego), przedsionkowego, słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego.

Dla kogo przeznaczone są zajęcia?

 Metoda integracji sensorycznej przeznaczona jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym o prawidłowym rozwoju, u których rozpoznawane są dysfunkcje integracji sensorycznej, przejawiające się w trudnościach w uczeniu się lub innych problemach w ich codziennym funkcjonowaniu. Adresatami metody mogą być także dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, autyzmem, nadpobudliwością psychoruchową. Nasilenie dysfunkcji może być różne, od lekkiego do znacznego. Dysfunkcje integracji sensorycznej wpływają na uczenie

się, zachowanie i rozwój społeczno-emocjonalny Dziecka.

Co może wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej?

•   Problemy z utrzymaniem równowagi;

•   Nadruchliwość, nadpobudliwość;

•   Obniżony lub wzmożony próg bólu;

•   Wrażliwość na dotyk, dźwięki, światło, zapachy i smaki;

•   Niechęć do czesania włosów, obcinania paznokci, włosów, kąpieli, mycia i smarowania kremami;

•   Problemy z nauką czytania, pisania, wycinania;

•   Słaba aktywność na placu zabaw;

•   Strach przed huśtaniem, kręceniem się;

•   Nieśmiałość, apatyczność wycofanie z kontaktów z rówieśnikami;

•   Niechęć do jazdy na rowerze;

•   Opóźniony rozwój mowy;

•   Osłabione napięcie mięśniowe;

•   Problemy motoryczne z zakresu dużej i małej motoryki;

•   Nieumyślne wpadanie na osoby i potykanie się o przedmioty;

•   Zachowania agresywne wobec siebie i innych;

Na czym polega terapia Integracji Sensorycznej?

 Terapia integracji sensorycznej ma postać „naukowej zabawy”, podczas której dostarczane są kontrolowane dawki bodźców sensorycznych i wykorzystywane są różnorodne sprzęty: beczki, platformy, równoważnie, huśtawki. Dziecko, huśtając się, tocząc się w beczce czy stojąc na równoważni, bawi się, ucząc jednocześnie. Podczas ćwiczeń Dziecko nie uczy się konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną, wzmacnia procesy nerwowe, leżące u podstaw tych umiejętności. 

Balansowanie na granicy możliwości Dziecka poprawia organizację ośrodkowego układu nerwowego i wpływa na zmianę zachowania w sferze motorycznej, emocjonalnej oraz poprawia funkcje językowe i poznawcze, a przede wszystkim zwiększa efektywność uczenia się.

Jak wygląda diagnoza Integracji Sensorycznej?

Diagnoza w zakresie Integracji Sensorycznej zajmuje zwykle około trzech spotkań (w zależności od aktywności i możliwości Dziecka). Na diagnozę składają się:

•   wywiad z rodzicami,

•   kwestionariusze wypełniane przez rodziców/opiekunów dotyczące funkcjonowania Dziecka w życiu codziennym,

•   próby kliniczne (obserwacja Dziecka w trakcie spontanicznej aktywności oraz w sytuacjach zadaniowych),

•   testy południowo – kalifornijskie mające na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji,

•   podsumowanie diagnozy tj. omówienie wyników poszczególnych testów i badań oraz zaleceń; rodzice otrzymują wyniki diagnozy oraz program terapii w formie pisemnej.