Co to jest integracja sensoryczna?

Integracja sensoryczna:

• to podświadomy proces zachodzący w mózgu bez udziału naszej świadomości,
• porządkuje informacje przetwarzane przez zmysły,
• pozwala prawidłowo reagować na sytuacje, których doświadczamy,
• tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych.

Nieprawidłowa integracja sensoryczna przejawia się tzw. dysfunkcjami, czyli zaburzeniami. Pojawiają się one, gdy układ nerwowy niewłaściwie organizuje bodźce zmysłowe. Dysfunkcje nie są związane z uszkodzeniem narządów zmysłów, np. z niedosłuchem czy krótkowzrocznością. Oczywiście, jeśli istnieją obawy dotyczące sprawności poszczególnych analizatorów, niezbędna jest konsultacja lekarska. Dysfunkcje integracji sensorycznej dotyczą nieprawidłowości w zakresie przetwarzania bodźców sensorycznych w obrębie następujących systemów: czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego), przedsionkowego, słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego.

Dla kogo przeznaczone są zajęcia?

Metoda integracji sensorycznej przeznaczona jest dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym o prawidłowym rozwoju, u których rozpoznawane są dysfunkcje integracji sensorycznej, przejawiające się w trudnościach w uczeniu się lub innych problemach w ich codziennym funkcjonowaniu. Adresatami metody mogą być także dzieci z niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, autyzmem, nadpobudliwością psychoruchową. Nasilenie dysfunkcji może być różne, od lekkiego do znacznego. Dysfunkcje integracji sensorycznej wpływają na uczenie się, zachowanie i rozwój społeczno-emocjonalny Dziecka.

Co może wskazywać na zaburzenia integracji sensorycznej?

• Problemy z utrzymaniem równowagi;
• Nadruchliwość, nadpobudliwość;
• Obniżony lub wzmożony próg bólu;
• Wrażliwość na dotyk, dźwięki, światło, zapachy i smaki;
• Niechęć do czesania włosów, obcinania paznokci, włosów, kąpieli, mycia i smarowania kremami;
• Problemy z nauką czytania, pisania, wycinania;
• Słaba aktywność na placu zabaw;
• Strach przed huśtaniem, kręceniem się;
• Nieśmiałość, apatyczność wycofanie z kontaktów z rówieśnikami;
• Niechęć do jazdy na rowerze;
• Opóźniony rozwój mowy;
• Osłabione napięcie mięśniowe;
• Problemy motoryczne z zakresu dużej i małej motoryki;
• Nieumyślne wpadanie na osoby i potykanie się o przedmioty;
• Zachowania agresywne wobec siebie i innych;

Na czym polega terapia Integracji Sensorycznej?

Terapia integracji sensorycznej ma postać „naukowej zabawy”, podczas której dostarczane są kontrolowane dawki bodźców sensorycznych i wykorzystywane są różnorodne sprzęty: beczki, platformy, równoważnie, huśtawki. Dziecko, huśtając się, tocząc się w beczce czy stojąc na równoważni, bawi się, ucząc jednocześnie. Podczas ćwiczeń Dziecko nie uczy się konkretnych umiejętności lecz poprawiając integrację sensoryczną, wzmacnia procesy nerwowe, leżące u podstaw tych umiejętności.

Balansowanie na granicy możliwości Dziecka poprawia organizację ośrodkowego układu nerwowego i wpływa na zmianę zachowania w sferze motorycznej, emocjonalnej oraz poprawia funkcje językowe i poznawcze, a przede wszystkim zwiększa efektywność uczenia się.

Jak wygląda diagnoza Integracji Sensorycznej?

Diagnoza w zakresie Integracji Sensorycznej zajmuje zwykle około 2-3 spotkań (w zależności od aktywności i możliwości Dziecka). Na diagnozę składają się:

• wywiad z rodzicami,
• kwestionariusze wypełniane przez rodziców/opiekunów dotyczące funkcjonowania Dziecka w życiu codziennym,
• próby kliniczne (obserwacja Dziecka w trakcie spontanicznej aktywności oraz w sytuacjach zadaniowych),
• testy: Polskie Testy Integracji Sensorycznej, Południowo – Kalifornijskie testy SI lub Testy KATIS i inne mające na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji.
• podsumowanie diagnozy tj. omówienie wyników poszczególnych testów i badań oraz zaleceń; rodzice otrzymują wyniki diagnozy, plan terapii i zalecenia do pracy w domu w formie pisemnej.